Strec Gil

Ik ben al jaren autodidact fotograaf en schrijf verhalen op verlaten plekken.

Ik begon met het fotograferen van deze plaatsen vol geschiedenis, beter bekend als urbex, maar na twee jaar realiseerde ik me dat er iets ontbrak aan mijn foto's - een ziel.

Ik vind het heerlijk om mijn passie te delen en mijn emoties over te brengen via het portret van een vrouw.
Het fotograferen van het vrouwelijk lichaam op deze plekken werd een voor de hand liggende keuze voor mij.

Zwart-wit heeft meer emotie, meer diepte en intensiteit, daarom raakt het me meer.

In elk van mijn foto's zit een stukje van mijn ziel, een fragment van mijn verhaal, en het is aan iedereen om daar zijn eigen interpretatie aan te geven.