Het was een nogal hectische dag, de oceaan had ons vanaf het oppervlak duidelijk gemaakt dat de tijd niet rijp was. Deze foto is genomen op slechts enkele meters van het oppervlak, waar het licht al was verdwenen. Ik hou ervan om in het water te zijn en daar urenlang te blijven. Toch weet ik dat ik slechts een deeltje ben in dit aquatisch milieu. Net toen we de grens van 5 meter bereikten, had ik een vreemd gevoel in mijn regelaar, als een waarschuwingssignaal. Maar het is moeilijk om mezelf daarvan te overtuigen, omdat we daar beneden zo goed zijn. Ik nam deze foto van mijn partner, ze had net haar masker geleegd, en het was in mijn zoeker dat ik me realiseerde al deze donkere kant achter haar. Mijn camera ging kapot vlak na deze foto; ik wilde naar beneden, maar hij deed het niet!
