Hoe lang ik al een foto van je had Ik had net het einde van een decennium van Parijse liefdesverhaal meegemaakt. Dus ik verliet de stad om het verdriet te vergeten en te verzachten. Alsof ze volledig verdreven is door die liefde. Bij aankomst in Teheran ontmoet ik een dichter die zijn ervaring die op de mijne lijkt, uitdrukt in de vorm van een poëzietijdschrift met de naam "How I long I had a picture of you". Ik kon mijn verhaal duidelijk horen in deze gedichten. Dus keerde ik even later terug naar Parijs om het spoor van dit dagboek naar mijn smaak en verbeelding te fotograferen. Parijs heeft nog steeds zijn romantische magie en zijn architectonische rol in de liefdesverhalen die in deze stad ontstaan of zich ontwikkelen. Net als de rest van de stedelijke elementen van Parijs die in de kaart aanwezig zijn, hebben de hoofdrolspelers vaak een onbeweeglijke en vaste blik. Ze zijn net als de monumenten en de rest van de objecten van de stad, alleen de getuigenis van dit liefdesverhaal wordt geëvalueerd. Ze hebben geen macht en geen mogelijkheid om het pad van deze liefde te controleren waarop ze naar een onverwacht en dubbelzinnig einde worden geleid. Gehypnotiseerd door de macht van de stad, laten ze zich leiden door deze magie. Hoe lang ik al een foto van je had" is een eerbetoon aan Parijs en zijn reputatie van romantiek, liefde en leven.
