Beschrijving
Het heeft me jaren geduurd voordat ik echt begreep wat het fotograferen voor mij betekende: een eenvoudige manier om de verhalen te vertellen die tussen de regels door zwijgen. Een woestijn doorkruisen, 's nachts fotograferen, gewekt worden door het gezang van coyotes, getrouwde koppels die van elkaar houden volgen, de kou voelen en luisteren naar de stilte. Voor mij is dat waar het bij fotograferen om gaat: praten over het echte en het onverwachte.
Ik heb deze obsessie: ontwijkend blijven in mijn beelden, nooit een onderwerp op een frontale manier behandelen, maar eerder op een afgeleide manier, alsof ik de confrontatie ontvlucht door het aan de ring te vertellen in plaats van aan de tegenstander. Ik heb het levenspad altijd beschouwd als de mooiste kans om me ervan af te keren en om voorwaardelijke keuzes te maken als een handelsmerk, een levensstijl die in beeld te voelen is. Ik maak geen foto's voor fotografen, ik vertel verhalen voor lezers. Ik geloof in de obsessie om het eerst goed te doen voor zichzelf, alvorens de authenticiteit ervan terug te geven aan anderen. Dit is het mooiste cadeau: om te geven. Deze allegorie van het leven neemt plaats in mijn soms obsessieve manier van beelden maken omdat ze waardeloos zijn als ze niet weten hoe ze hun hart moeten uitdrukken.