ici e(s)t loin

Het relativeren van de dingen staat centraal in mijn onderzoek, het vergroten van het detail, in het centrum van mijn universum. Ik wil laten zien wat we niet altijd zien, wat we 100 keer missen. Ik vraag me af wat de relatie is tussen het zichtbare en het waargenomene. Deze alledaagse dingen, waar onze blik "kijkt" zonder vaak te zien. Mijn aanpak is gekoppeld aan het moment, met een eenvoudig hulpmiddel, mijn iphone. Ik leg vast wat ik zie, op dit moment, in de directe omgeving. Een detail dat een verhaal vertelt. Ik gebruik fotografie als sensationeel materiaal.
De reflectie van de filosofe Marie-José Mondzain illustreert mijn werk: "Het beeld is er niet voor wat het laat zien, maar voor wat het opent als een oneindig veld voor de blik".

Ik zet het beeld in zijn relatie met de man-spectator. Zien wat we niet altijd zien. Zien is zijn en denken. Zien is niet kijken. De vraag dringt zich op tussen het zichtbare en het beeld. Ik laat zien wat er nu niet te zien is. Die dingen van het alledaagse leven, waar onze blik vaak niet meer ziet. Ik wil fotografie gebruiken als sensationeel materiaal. Ik waardeer wat er te zien is terwijl het onopgemerkt voorbijgaat. Ik geef dimensie aan een detail. Het geeft leven aan een deeltje van een geheel dat een verhaal vertelt.